Boekenkast

Mijn wens om op mijn 45ste met pensioen te gaan heb ik altijd en oprecht uitgesproken. Toen ik eenmaal 45 werd, was ik teleurgesteld dat mijn wens niet was uitgekomen. Die teleurstelling was van korte duur, want een vriend wist me met een paar zinnen weer te laten stralen. ‘Jij bent al heel lang met pensioen, elke dag doe jij wat je leuk vind.’ Hij had gelijk! Ik sta er om bekend dat ik alleen datgene wil doen wat ik leuk vind, waarbij ik het gevoel heb dat ik leef en ongedwongen de dingen doe omdat ik het doe met liefde.

In mijn corporate tijd konden mensen wel eens versteld staan dat ik het niet erg vond om langer te werken. Ik deed het niet voor het bedrijf, ik deed het voor de persoon met zijn of haar partner en soms ook met gezin die in een dossier door mijn handen ging. Ik wilde er voor hen zijn, ik wilde hun levens gemakkelijker maken door zaken voor hen op te lossen en te regelen binnen de juridische richtlijnen. Met al dat uitzoekwerk komen tot een passende oplossing daar kon ik heel gelukkig van worden. In de flow komen tot een resultaat, niet vanwege het resultaat maar vanwege de flow. Als kind kon ik mijn jonge brein al heel snel breken over grote mensen zorgen en wereldproblematiek. Zo erg dat ik zelfs met gebogen schouders begon te lopen. ‘Je lijkt Atlas wel die de hele wereld op zijn schouders draagt,’ riep mijn vader me dan toe.

Mijn familielijnen hebben vele leden naar hoge en gezonde leeftijden gebracht. Er waren zeker ook uitzonderingen, door eigen keuzes als geen goede voeding, onvoldoende rust en onvoldoende gezonde beweging. Een broer van mijn opa die werd ruim 80. Omdat mijn eigen opa al vroeg was ontvallen, was hij mijn opa van vaders zijde, mijn Adja. Hij was een pandit bij de Sanatan Dharm, een stroming binnen het hindoeïsme. Het was allesbehalve een standaard opa. Mijn Adja las de heilige boeken, at gezond en als je bij hem op bezoek kwam dan was het niet vreemd dat hij in sirsana (hoofdstand) tijdens een yoga-sessie ronduit tegen je begon te praten. Hij liet zijn dagelijkse ‘go with the flow’ zien nog voordat het Westerse denken erdoor werd aangestoken.

Mijn grootouders zijn van een generatie waarbij je in jouw gemeenschap voor elkaar blijft zorgen, totdat je je laatste adem uitblaast. Een heel mooi principe en ook begrijpelijk: er voor een ander willen en kunnen zijn geeft een leven betekenis.

Ik word gezond ouder, met een flexibel lichaam, met een schitterend brein en een altijd onverzadigde dorst naar kennis. Ik laat mijn eeuwig jonge geest continue mijn vergankelijke lichaam verleiden om net zo jong te blijven, door gezonde voeding, voldoende lichaamsbeweging maar vooral met positief ingestelde en liefdevolle mensen om me heen. I go with the flow, die flow waarin ik de liefde en het leven toestemming geef om mij te dragen.

Ikigai ofte de raison d’être, de reden waarom we elke dag opstaan, introduceert zich niet alleen in dit boek, maar laat ook zien op welke wijze zij werkt in jou, in mij, in ons allemaal. Je hoeft je flow niet te zoeken, die heb je al. Het gaat om de kwaliteit van die flow. Een boek als Ikigai kan die flow waar nodig een beetje bijsturen. Klaar voor een betere flow? Bestel dan hier snel je eigen exemplaar.